Για 12 ολόκληρα χρόνια ο Ντίκι Άρμπιτερ, ένας από τους πιο έμπιστους φίλους της Πριγκίπισσας Νταϊάνας κρατούσε επτασφράγιστα τα μυστικά του γάμου της με τον Πρίγκιπα Κάρολο.
Ο Ντίκι Άμπερτ στο βιβλίο του «On Duty With The Queen: My Time As A Buckingham Palace Press Officer» που θα κυκλοφορήσει την 1η Οκτωβρίου, αποκαλύπτει κάποια μυστικά του ζευγαριού.
Χθες είδαν το φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με το γάμο του πριγκιπικού ζεύγους. Σήμερα, αποκαλύπτεται το πώς αντέδρασε το Παλάτι στο χαμό της Πριγκίπισσας Νταϊάνας αλλά και στο μεγάλο πένθος του έθνους.
«'Ενα αυτοκίνητο με πλησίασε την ώρα που περπατούσε έναν ιδιωτικό δρόμο και κατευθυνόμουν προς το παλάτι του Κένσινγκτον.
Το παράθυρο του οδηγού κατέβηκε καθώς χαμήλωνε η ταχήυτητα του οχήματος και συνειδητοποίησα πως είδα Νταϊάνα. Μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε όπως έκανε πάντα. Έδειχνε χαρούμενη.
Μόλις είχε γυρίσει από διακοπές με τα δυο της παιδιά και θα πήγαινε στην Γαλλία μόνη της να συναντήσει τον φίλο της Ντόντι Αλ Φαγιέντ. Το ειδύλλιό τους ήταν στο αποκορύφωμά του.
Δυο εβδομάδες μετά, έβλεπα στην τηλεόραση τα συντρίμμια του αυτοκινήτου μέσα σε ένα τούνελ στο Παρίσι.
Δεν είχαμε μάθει ακόμα πολλά αλλά τουλάχιστον ξέραμε πως ήταν ζωντανή. Ο μπάτλερ της ο Πολ Μπούρελ, έκλαιγε συνεχώς στο Κένσινγκτον κι εγώ έψαχνα συνεχώς γνωστούς για να μάθω νέα για την Νταϊάνα.
Λίγο μετά τις τις 3 τα ξημερώματα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η γραμματέας του παλατιού, η Πένυ Ρούσελ Σμιθ. «Η Νταϊάνα “έφυγε”», μας είπε. Έκανα μπάνιο, ντύθηκα και έφυγα για το παλάτι. Ένιωθα τον πόνο της απουσίας της.
Γνώριζα την Νταϊάνα 17 χρόνια. Είχαμε περάσει ατελείωτες ώρες κουβεντιάζοντας είτε στο Παλάτι, είτε σε αεροπλάνα και ξενοδοχεία. Τα χρόνια που ήμουν εκπρόσωπος Τύπου της με είχε βγάλει και εκτός εαυτού πολλές φορές. Όμως οι καλές στιγμές ήταν περισσότερες από τις κακές.
Πως είναι δυνατόν να είναι νεκρή; Ήμουν τόσο θλιμμένος που δεν άντεχα να βλέπω άλλο τις εικόνες από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο. Ήξερα όμως πως έπρεπε να βάλω τα συναισθήματά μου στην άκρη και να κάνω την δουλειά μου.
Στο Μπάκινγχαμ τα τηλέφωνα για τον Τύπο χτυπούσαν ασταμάτητα. Τηλεφώνησα στο Γουίνδσορ, στο Σάντρινγχαμ και στο Χόλιρουντ και τους ζήτησα οι σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες. Όμως στο Μπάκινγχαμ δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα.
Με την Βασίλισσα στο Μπαλμόραλ δεν υπήρχε σημαία να κυματίζει στο Μπάκινγχαμ. Όπως υπαγορεύει η παράδοση η σημαία κυματίζει μόνο όταν η Βασίλισσα βρίσκεται στο κτίριο. Η σημαία επίσης δεν κυματίζει μεσίστια ακόμα και αν πεθάνει η Βασίλισσα κι αυτό για να δείχνει ότι η μοναρχία συνεχίζεται.
Έτσι δεν γνωρίζαμε τι να κάνουμε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31 Αυγούστου του 1997. Από τις 5 το πρωί κόσμος συνέρρεε έξω από το Μπάκινγχαμ και άφηνε λουλούδια στη μνήμη της Νταϊάνας. Όσο τα λουλούδια αυξάνονταν τόσο μεγάλωνε η αγωνία για παράδειγμα πως θα γινόταν η αλλαγή φρουράς.
Ο επικεφαλής των φρουρών ήρθε να με συναντήσει και να μου ζητήσει να δώσω μια λύση. Ήταν προφανές ότι δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί. Δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να απομακρύνουμε τα λουλούδια από τις πύλες του Παλατιού. Ωστόσο, εκείνος ήταν αμετάπειστος. Του είπα να διαλέξει μια άλλη είσοδο για να γίνει η αλλαγή φρουράς.
Το επόμενο πρωί ορίστηκε η ημερομηνία της κηδείας. Θα γινόταν στις 6 Σεπτεμβρίου. Αυτό μας έδινε το πολύ 5 ημέρες για να τα ετοιμάσουμε όλα όπως έπρεπε. Ήταν το σημαντικότερο γεγονός μετά τον γάμο της με τον Κάρολο.
Η διαδρομή που θα ακολουθούσε ήταν η ίδια με της Βασιλομήτωρος η οποίος ήταν εν ζωή ακόμα τότε και στην ηλικία των 97 ετών. Η τραγική ειρωνεία είναι δέκα μέρες πριν με την Νταϊάνα είχαμε περπατήσει ακριβώς την ίδια διαδρομή για να είμαστε έτοιμοι αν συνέβαινε το μοιραίο για την Βασιλομήτωρα.
Τα δύσκολα όμως δεν ήταν αυτά. Η σημαία δεν κυμάτιζε τελικά μεσίστια και η Βασίλισσα δεν είχε διακόψει τις διακοπές της για να επιστρέψει στο Λονδίνο και να μιλήσει στον Βρετανικό λαό.
Πολλοί ήταν εκείνοι που την κατηγορούσαν ήδη για μικροψυχία.
Η σορός της ήταν στο Βασιλικό Παρεκκλήσι αλλά κανείς από την Βασιλική Οικογένεια δεν είχε εμφανιστεί! Τελικά πήρα την πρωτοβουλία και τηλεφώνησα στον Πρίγκιπα Εντουαρντ. Του ζήτησα να εμφανιστεί στο παρεκκλήσι. Τελικά τον έπεισα. Κι ενώ τον περίμενα, μου τηλεφώνησε ξανά να μου πει ότι δεν θα έρθει και ότι θα εμφανιστεί το απόγευμα. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
Μάζεψα όση υπομονή είχα και του εξήγησα. Τελικά, εμφανίστηκε πέντε λεπτά αργότερα.
Όσο για την Βασίλισσα; Αφού επέστρεψε στο Μπάκινγχαμ επισκέφθηκε το παρεκκλήσι, υπέγραψε το βιβλίο συλλυπητηρίων και κατέβηκε μπροστά στα ανάκτορα να μιλήσει στον κόσμο. Η υποδοχή που της επιφύλαξαν ήταν παραπάνω από θερμή. Και έδειξε να το απολαμβάνει.»
Ο Ντίκι Άμπερτ στο βιβλίο του «On Duty With The Queen: My Time As A Buckingham Palace Press Officer» που θα κυκλοφορήσει την 1η Οκτωβρίου, αποκαλύπτει κάποια μυστικά του ζευγαριού.
Χθες είδαν το φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με το γάμο του πριγκιπικού ζεύγους. Σήμερα, αποκαλύπτεται το πώς αντέδρασε το Παλάτι στο χαμό της Πριγκίπισσας Νταϊάνας αλλά και στο μεγάλο πένθος του έθνους.
«'Ενα αυτοκίνητο με πλησίασε την ώρα που περπατούσε έναν ιδιωτικό δρόμο και κατευθυνόμουν προς το παλάτι του Κένσινγκτον.
Το παράθυρο του οδηγού κατέβηκε καθώς χαμήλωνε η ταχήυτητα του οχήματος και συνειδητοποίησα πως είδα Νταϊάνα. Μου χαμογέλασε και με χαιρέτησε όπως έκανε πάντα. Έδειχνε χαρούμενη.
Μόλις είχε γυρίσει από διακοπές με τα δυο της παιδιά και θα πήγαινε στην Γαλλία μόνη της να συναντήσει τον φίλο της Ντόντι Αλ Φαγιέντ. Το ειδύλλιό τους ήταν στο αποκορύφωμά του.
Δυο εβδομάδες μετά, έβλεπα στην τηλεόραση τα συντρίμμια του αυτοκινήτου μέσα σε ένα τούνελ στο Παρίσι.
Δεν είχαμε μάθει ακόμα πολλά αλλά τουλάχιστον ξέραμε πως ήταν ζωντανή. Ο μπάτλερ της ο Πολ Μπούρελ, έκλαιγε συνεχώς στο Κένσινγκτον κι εγώ έψαχνα συνεχώς γνωστούς για να μάθω νέα για την Νταϊάνα.
Λίγο μετά τις τις 3 τα ξημερώματα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η γραμματέας του παλατιού, η Πένυ Ρούσελ Σμιθ. «Η Νταϊάνα “έφυγε”», μας είπε. Έκανα μπάνιο, ντύθηκα και έφυγα για το παλάτι. Ένιωθα τον πόνο της απουσίας της.
Γνώριζα την Νταϊάνα 17 χρόνια. Είχαμε περάσει ατελείωτες ώρες κουβεντιάζοντας είτε στο Παλάτι, είτε σε αεροπλάνα και ξενοδοχεία. Τα χρόνια που ήμουν εκπρόσωπος Τύπου της με είχε βγάλει και εκτός εαυτού πολλές φορές. Όμως οι καλές στιγμές ήταν περισσότερες από τις κακές.
Πως είναι δυνατόν να είναι νεκρή; Ήμουν τόσο θλιμμένος που δεν άντεχα να βλέπω άλλο τις εικόνες από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο. Ήξερα όμως πως έπρεπε να βάλω τα συναισθήματά μου στην άκρη και να κάνω την δουλειά μου.
Στο Μπάκινγχαμ τα τηλέφωνα για τον Τύπο χτυπούσαν ασταμάτητα. Τηλεφώνησα στο Γουίνδσορ, στο Σάντρινγχαμ και στο Χόλιρουντ και τους ζήτησα οι σημαίες να κυματίζουν μεσίστιες. Όμως στο Μπάκινγχαμ δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα.
Με την Βασίλισσα στο Μπαλμόραλ δεν υπήρχε σημαία να κυματίζει στο Μπάκινγχαμ. Όπως υπαγορεύει η παράδοση η σημαία κυματίζει μόνο όταν η Βασίλισσα βρίσκεται στο κτίριο. Η σημαία επίσης δεν κυματίζει μεσίστια ακόμα και αν πεθάνει η Βασίλισσα κι αυτό για να δείχνει ότι η μοναρχία συνεχίζεται.
Έτσι δεν γνωρίζαμε τι να κάνουμε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31 Αυγούστου του 1997. Από τις 5 το πρωί κόσμος συνέρρεε έξω από το Μπάκινγχαμ και άφηνε λουλούδια στη μνήμη της Νταϊάνας. Όσο τα λουλούδια αυξάνονταν τόσο μεγάλωνε η αγωνία για παράδειγμα πως θα γινόταν η αλλαγή φρουράς.
Ο επικεφαλής των φρουρών ήρθε να με συναντήσει και να μου ζητήσει να δώσω μια λύση. Ήταν προφανές ότι δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί. Δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να απομακρύνουμε τα λουλούδια από τις πύλες του Παλατιού. Ωστόσο, εκείνος ήταν αμετάπειστος. Του είπα να διαλέξει μια άλλη είσοδο για να γίνει η αλλαγή φρουράς.
Το επόμενο πρωί ορίστηκε η ημερομηνία της κηδείας. Θα γινόταν στις 6 Σεπτεμβρίου. Αυτό μας έδινε το πολύ 5 ημέρες για να τα ετοιμάσουμε όλα όπως έπρεπε. Ήταν το σημαντικότερο γεγονός μετά τον γάμο της με τον Κάρολο.
Η διαδρομή που θα ακολουθούσε ήταν η ίδια με της Βασιλομήτωρος η οποίος ήταν εν ζωή ακόμα τότε και στην ηλικία των 97 ετών. Η τραγική ειρωνεία είναι δέκα μέρες πριν με την Νταϊάνα είχαμε περπατήσει ακριβώς την ίδια διαδρομή για να είμαστε έτοιμοι αν συνέβαινε το μοιραίο για την Βασιλομήτωρα.
Τα δύσκολα όμως δεν ήταν αυτά. Η σημαία δεν κυμάτιζε τελικά μεσίστια και η Βασίλισσα δεν είχε διακόψει τις διακοπές της για να επιστρέψει στο Λονδίνο και να μιλήσει στον Βρετανικό λαό.
Πολλοί ήταν εκείνοι που την κατηγορούσαν ήδη για μικροψυχία.
Η σορός της ήταν στο Βασιλικό Παρεκκλήσι αλλά κανείς από την Βασιλική Οικογένεια δεν είχε εμφανιστεί! Τελικά πήρα την πρωτοβουλία και τηλεφώνησα στον Πρίγκιπα Εντουαρντ. Του ζήτησα να εμφανιστεί στο παρεκκλήσι. Τελικά τον έπεισα. Κι ενώ τον περίμενα, μου τηλεφώνησε ξανά να μου πει ότι δεν θα έρθει και ότι θα εμφανιστεί το απόγευμα. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.
Μάζεψα όση υπομονή είχα και του εξήγησα. Τελικά, εμφανίστηκε πέντε λεπτά αργότερα.
Όσο για την Βασίλισσα; Αφού επέστρεψε στο Μπάκινγχαμ επισκέφθηκε το παρεκκλήσι, υπέγραψε το βιβλίο συλλυπητηρίων και κατέβηκε μπροστά στα ανάκτορα να μιλήσει στον κόσμο. Η υποδοχή που της επιφύλαξαν ήταν παραπάνω από θερμή. Και έδειξε να το απολαμβάνει.»